మౌన గాయo .........

మౌన వేదనలో మమతలకు దూరమై
నిదుర మరచి గెలవలేని స్వప్నాన్నై
విధి లిఖించిన ఓటమికి బానిసనై 
చీకటిలో చిలికే అక్షరాన్నై
మది సంఘర్షణతో పోరాడే సమిధనై
గాయాల గుదిబండకు తడబడే అడుగునై
మూతపడని రెప్పల చప్పుడుకు ఓడిన కలనై
జ్ఞాపకాల్లో మిగిలిన ఆనవాళ్ళు మోసే వ్యధనై
కనులు సముద్రాలలో తేలియాడే అలనై
మదిన శాంతి లేని కలతనై
వ్యధల కన్నీరు మోసే కలకంఠినై
చేజారినా నవ్వులు.. ఆగిపోని ఊపిరినై
చేయి చాచి తపించే చెమరింతనై
మిగిలివున్న మౌన గాయాన్ని .....!!

నన్ను నేను ఓడిపోతూ…………….

కలల హాసాలు లేవు కల్లోల మనసులో
స్వప్న సంతోషాలు దూరమే మౌన సంఘర్షణలో
చెరపలేని చేదు నిజాలు 
చేరువవని చిరు మందహాసాలు

నాటి నీ గెలుపు ఆనందాల ముచ్చట్లు
మదిన మెదిలే మౌనాల చప్పట్లు
హోరెత్తిన కారు చీకట్లు

అడుగులేస్తూనే ఉన్నా అడుగడుగునా
నీ అడుగులకై గాలిస్తూ
సడలుతున్నాయి కీళ్ళు నీ ఆసరాకై తపిస్తూ

కన్నీటి వాకిళ్ళు తెరచి
వెతుకుతూనే వున్నా వేదనతోనే
నిన్నందుకోలేక నా పిలుపు తరంగాలు

సాగుతున్నాయి ఎడారి నడకలు
గొంతు తడుపుతూ కన్నీటి చుక్కలు
కూరుకుపొతున్నాయి పాదాలు
కుప్పకూలిన మనసుతో

తారాడుతున్నా మదిలోతుల్లో మందహాసాలు
వదనంలో చెక్కుకుంటున్నాచిటికెడు చిరునవ్వులు
కనులోతుల్లో దాచుకుంటు కన్నీటి ధారలు
కంటి తడులను వెలికి రావొద్దని బ్రతిమాలుకుంటూ

అవసరాల ఆవేశాలు .. తొలగిపోని ఆవేదనలు
నన్ను నేను ఓడిపోతూ.... చేరలేని గెలుపుతీరాలు …!!

నిస్పృహ......................

తడుముకుంటూనే వున్నా అనుక్షణ౦ పోత్తిలిని
అంకురమై మళ్ళీ ఎదుగుతున్నావేమోనని

ఆశ పడుతూనే వున్నా
తల్లడిల్లే మనసుకు తోడ్పాటువై
తరలోస్తావేమోనని

సాగిపోతున్నాయి నీ జన్మ దినాలు
పెరిగే నీ వయసును గుర్తుచేస్తూ
కృంగ దీస్తున్నాయి సంవత్సరాలు
నీ ఎడబాటును లెక్కిస్తూ

ఆత్మస్ధైర్యం నీ అంతిమ ప్రయాణానికి అంకితమై
కునికిపాట్లు కుంగుబాట్లలో కలసిపోయి
తప్పడం లేదు బాధ్యతల పయనం
తడబాటుల కన్నీటి గమనం
యాంత్రికమైన జీవితం.....!! 

!! కాంతి కావాలనిపిస్తూ.....!!

జ్ఞాపకాల పుటలు విచ్చుకుంటున్నాయి
గమనాలను బంధిస్తూ

నిట్టూర్పుల నవ్వులలో గుర్తులోలుకుతున్నాయి
కాలాన్ని భారంగా మోస్తూ

ప్రశ్నార్ధక వందనంలో
జవాబు దొరకడం లేదు

చీకటి చిక్కుముడి విప్పలేక
వెన్నెల చుక్కలకై వేటాడుతున్నా

నిశల నిధులను కప్పెట్ట లేక
చెకుముకి రాళ్ళ కై వెతుక్కుంటున్నా

తిమిరాలలో తడిసిపొతూ
కాంతి కిరణాలకై తపిస్తున్నా

శోధనలో
సాధనకై
స్పష్టత సంక్లిష్టమై
సాగిపోతున్నాయి సమయాలు
సవరణలు స్వాగతిస్తూ ...!!

గాయపు శిలని
కన్నీటి తరగని
నిశ్చల సముద్రాన్ని 
నిత్య వేదనని 
ఇంకిపోని చెలమని 
ఎదురుచూడని ఆశని
మౌన నిర్లిప్తతతని
చిలికే అక్షరాన్ని
ఆగని కవనాన్ని ...!!

|| అనిశ్చితం....||

కలత మనసులో కరుగుతున్న కాలంలో
కనులుజార్చు నీటిలో కధనాలు ఎన్నో

మార్పుతెచ్చిన గమనాలు  దు:ఖాలు మోస్తూనే
భారమైన గతాలలో భంగపడ్డ సందర్భాలెన్నో

కుప్పకూలిన మనసుకు
చేయూతందించక
విదిలించిన ఆత్మీయతలు
విసుక్కున్న క్షణాలెన్నొ

ఆత్మవిశ్వాసాలపై నీళ్ళుచల్లే
అతిమంచితనాలు
మమతలద్దని బంధాల
వేర్పాటు వాదాలెన్నో

చూపులకతిశయమైన
అక్షరాల ఓదార్పులు
మౌనద్వేషాలు ప్రకటించిన
అనుబంధాలెన్నో

చెక్కుకున్న నవ్వులకు
ఎదురయ్యే విరుపుల చికాకులు
బలవంతపు మాటల్లో
భేషజాలెన్నో

తీరిన అవసరాలు
మనసులు మరచిన ఆ గుర్తులు
శేష ప్రశ్నగా మిగిలిన
చెమట చుక్కల గుర్తులెన్నో

గుండెనోదలని గాధలు,
జ్ఞాపకం కార్చిన కన్నీటి చుక్కలు
అక్షరాలొలికె అమ్మ ప్రేమతో
మౌనం పలికే భావాలెన్నో ....!!

నిత్య నివేదన....

నిశ్చల జ్ఞాపకాలు నిత్యం భారంగా
ఇంకిపోని గుండెలోని నీరు
చీకటికై ఎదురుచూస్తూ 
ఒలకాలని ఆత్రంతో
ఏ నడి రాతిరో
కన్నీళ్ళ కళ్ళాపి చల్లుతాయి కాగితంపై
కొంత దిగులు అక్షరాల్లొ ఒలికి
మరికొంత వేచి చూస్తూ
నిత్య నివేదన కన్నీళ్ళు చీకటికి
తడిచిన తలగడ సాక్ష్యమే ప్రోద్దుటికి
ఆరబెట్టుకుందుకు భానుడికి స్వాగతమంటాయి
రెప్పమూయ లేని దు:ఖం రేయిలో
బాధ్యతల ఉలికిపాటు వేకువలో…!!

|| కన్నీటి చుక్కగా మిగిలిపొతూ …….||

ప్రపంచానికి కనిపించని కన్నీళ్ళు
ఆత్మీయత కోల్పోయిన దు:ఖాలూ
భారం దింపుకోలేని అలసినగుండె 
బరువుగా నడిచే కాలం
తీరం చేరని అశ్రువులు
తిరిగి రాలేక చిరునవ్వులు
వేదన విసిరెయ్యలేక
వేడుకను ఆస్వాదించలేక
మొహమాటపు మందహాసాలు
చూపుల తిరస్కారాలు
జ్ఞాపకాల చరిత్రను తవ్వి
వెక్కిరిస్తుంటాయి
ఎదురునిలిచిన సందర్భాల్లో
మమతను అందుకోలేని ఆరాటంలో
కన్నీటి చుక్కగానే మిగిలిపొతూ
ప్రశ్నార్ధక పయనంలో........!!

......వాణి ,5 sep 15

స్పర్శించే అక్షరాన్నై....................

నిత్యమైన కన్నీటి వర్షానికి
మది మోస్తున్న కారణాలెన్నో

జ్ఞాపకాల గురుతులోలికి
భారమైన గుండె సలుపులెన్నో

బలవంతపు బ్రతుకు యానంలో
తనువూ పడుతున్న నొప్పులెన్నో

కలతల కాలాన్ని కదిలించడానికి
నన్ను నేను ఓదార్చుకున్న సందర్భాలెన్నో

మౌన వేదనలో.. మది సంఘర్షణలో ..
విప్పలేని మాటలలో.. మర్మాలెన్నో

కరిగి పోయిన కలలు కన్నీటి మడుగులే
ఓడిన బంధాన్ని ఉహగా హత్తుకున్న క్షణాలెన్నొ

తరలిన అడుగులకి నిత్యాన్వేషణ
తలపులలో తప్పటడుగుల ఉలికిపాటులెన్నో

తనువు మోసిన నువ్వే తరలివెళ్ళిపోయి
తిరిగిరాని నీకై తపించే తల్లడింపులెన్నో

స్పర్శించే అక్షరాన్నై తనకలాడుతున్నా
భావాల కౌగిలిలో బంధించు కుంటున్న క్షణాలెన్నో ....!!

కంటితడులే మౌనభాషగ మిగులుతూనే ఉన్నవీ ॥
నవ్వులన్నీ చూపుఎదురుగ చెదురుతూనే ఉన్నవీ ॥

కలతమనసున కలవరములే హృదినితడితొ నింపుతుంటే
మౌనగాయపు గురుతులన్నీ రేగుతూనే ఉన్నవీ ॥

అడుగుఅంటిన ఆశలేగా అందలేని నీదుస్పర్శలు
నిరాశలతో ఎదలోతులు నిండుతూనే ఉన్నవీ ॥

మరువలేనివి నాటినవ్వులు మరలమరలా మెదులుతూ
జ్ఞాపకాలే కంటితడులను ఒలుకుతూనే ఉన్నవీ ॥

చెదిరిపోయెను తీపిస్వప్నం వేదనేగా బతుకుసాంతం
మిగిలివున్నవి ఆనవాళ్ళే తడుముతూనే ఉన్నవీ ॥

మసకబారిన క్షణాలెన్నో మధుర'వాణీ' మనసుగదిలో
మనసునోచ్చిన ఘటనలన్ని రగులుతూనే ఉన్నవీ ॥

......వాణి

||తెగిన బంధపు తీగకు వేలాడుతూ…………||

తెగిన బంధపు తీగకు వేలాడుతూ
ఆరని వేదనతో అల్లాడుతూనే వున్నాను
అశ్రువులు అక్షరాలుగా మారుస్తూ 
తల్లడింపుతో తనకలాడుతూనే వున్నాను

ఒలుకుతున్న కన్నీటిలో
నీ రూపాన్నిచుస్తూ
నిదురలేని నిరాశ మనసు
మూగతో మాటాడుతోంది

వెగటు జీవితం వెక్కిరిస్తోంది
గతమంతా గాయపు పొరలు
తెగిపోని కన్నీటి పొరలు
కొత్త తెరలు తీయలేను

కొసకు చేరవు కన్నీళ్ళు
ఆఖరిని అందుకోలేక అశ్రువులు
గుండెల్లో మిగిలిన గాయం
ఆకిందనే ఆగిన ఆ నవ్వులు

అపుడు పడ్డ వేదన
ఇంకా కంటిముందే దీన ద్రశ్యమై
నా మీద నాకే జాలిగా
పేగు పగిలిన శబ్దమై వినిపిస్తూ
రాలిపోతే బావుండని........!!

||పారాడే చెమరింతను.........||

అక్షరమే ప్రపంచమై మసలుతున్న
గాయపడ్డ శిలను నేను

గెలవలేని ఓటమినే హత్తుకున్న
జీవన పోరాట కెరటాన్ని నేను

చేజారిన పోత్తిళ్ళకై తారాడుతూ నిశిధిలో
తడబాటు అడుగులతో నడుస్తున్న నీడ నేను

గుండెంతో భారమై చిన్ని నవ్వు దూరమై
బతుకుతున్న బాధ్యతల బంధకాన్ని నేను

జీవన చట్రంలో బంధమొకటి రాలింది
వెన్ను విరిగి పారాడే చెమరింతను నేను

||అంతుచిక్కని కన్నీరుగా మిగిలి...........||

జ్ఞాపకాలు దహిస్తున్నాయి
నువ్వు చేజారిన క్షణాల్లోకి తరలిస్తూ
వేదన వెలిబుచ్చ లేని అనాధనై పోతున్నా

నాకు నా వాళ్ళకు మధ్య
కన్నీరై అడ్డు పడుతున్నానేమో
మౌన దు:ఖ యాతన గాయమై స్రవిస్తోంది

నీ అర్దాయుస్సుకు నా ఆయువును జోడించ లేనపుడు
నీ అంతిమ ప్రయాణం ఆపలేక పోయాను
నన్ను ముగించుకోలేని నిస్సహాయత
పగిలిన పేగు గాయమై
అంతరంలొ రుధిర ప్రవాహం

అక్షరాలు ప్రకటించలేని నిర్వేదమపుడు
బతుకు సాంతం మరువలేని మనసు అలజడి
నీ వు లేని తనంతో తల్లడిల్లుతున్నా

ఆత్మీయతలకు అర్ధం కాని అంతర్వేదన
ఎదుటి వారికి ఎగతాళిగానే నిత్య సంఘర్షణ

మమతలు కరువై మౌనం బరువై
భావాలలో నన్ను బంధించు కుంటున్నా
అక్షరాలతొ మాటాడు కుంటున్నా
బాధ్యతల బందిఖానాలో బతుకీడుస్తూ
ఆత్మీయ ఆలింగనానికి దూరమైన
అంతుచిక్కని కన్నీరుగా మిగిలిపోయా.......!!

నిశబ్దమై పోతున్నా నీవు లేని లోకంలో ॥
చేష్టలుడిగి మిగులున్నా నీవు లేని పయనంలో ॥

నిరాశలతొ మనసంతా దిగులుగుండే మోయుచు
ఆశలెన్నో మిగిలిపోయె నీవు లేని ప్రశ్నలలో ॥

గాయాలని చెరపలేక గమనాన్ని ఆపలేక
దిక్కులన్ని వెతుకుతున్న నీవు లేని యామినిలో॥

కనురెప్పల అలికిడిలో నీ స్మరణే వినిపిస్తూ
వెతకలేక పోతున్నా నీవు లేని చూపులలో ॥

నిట్టూర్పుల తడులలోన స్పర్శించే నీ పేరే
తాకలేక తడుముతున్న నీవు లేని జాడలలో ॥

మధుర'వాణి' అక్షరంలొ ప్రతిపదము నీదేలే
భావాలనె ఒలుకుతున్న నీవు లేని ధ్యాసలలో॥

......... వాణి

గుండెకైన గాయాలను తొలగించుట తెలియదులే ॥
మాటాడే స్వరాలకు మౌనించుట తెలియదులే ॥

మదినిండిన వేదనంత ఒలుకుతుంది భావనగా
బాధనిండి పెదవులతో పలికించుట తెలియదులే ॥

నిదురించక కనులముందు కదలాడే నీరూపం
రెప్పమూసి గుండెదిగులు మరిపించుట తెలియదులే ॥

పెదవివిప్పి చెప్పాలని మనసుకెంతొ ఉబలాటం
గద్గదమై గొంతుదాటి ఒలికించుట తెలియదులే ॥

చిందించిన చిరునవ్వులు వెంటాడే జ్ఞాపకాలు
చివురించని ఆనవ్వులు తెప్పించుట తెలియదులే ॥

మరువలేని ఓటములే అనుక్షణం గుర్తొస్తూ
తిరిగిరాని విజయాన్ని గెలిపించుట తెలియదులే ॥

మౌన'వాణి' మదిదిగులుతొ ఏదేదో ఆలోచన
గుండెల్లో గుర్తులన్ని సడలించుట తెలియదులే ॥

......... వాణి

కంటిముందు వేదనలా .....

వెలుగొదలని నీడలా నువ్వు గుర్తొస్తున్నావు
మనసొదలని జాడలా నువ్వు గుర్తొస్తున్నావు

మరల రాని లోకానికి తరలి వెళ్ళిపోయావు
తలపుల్లో మాటలా నువ్వు గుర్తొస్తున్నావు

మనసంతా నిండివున్న మౌనంలా మారినా
స్వప్నంలో తోడులా నువ్వు గుర్తొస్తున్నావు

వేలుపట్టి నడిపించిన క్షణాలే జ్ఞాపకమై
మరువలేని శ్వాసలా నువ్వు గుర్తొస్తున్నావు

మూసివున్న రెప్పలలో కనిపిస్తూ ఉంటావు
కంటి ముందు వేదనలా నువ్వు గుర్తొస్తున్నావు

ఓడిపోయి పోరాటం గెలుపు రుచి ఎరుగ లేదు
కానరాని నీ రూపం కలలా నువ్వు గుర్తొస్తున్నావు

కలమూ కన్నీరొలుకుతు కవనాలే ఆల్లుతోంది
పదాలలో మౌనంలా నువ్వుగుర్తొస్తున్నావు

అమ్మ అన్న నీ పిలుపులు ఆలాపనలోనేగా
ఆరాటపు ఉలుకులా నువ్వుగుర్తొస్తున్నావు

....వాణి

....మౌనం తలదించుకుంది ....

నీ చిరునవ్వు జారి పోయాక
చీకటి చిత్రంగా అల్లుకుంది

గుండెలోని సముద్రం ఎండి పోవడం లేదు
ఉప్పు నీళ్ళను వర్షి స్తూనే వుంది

వెన్నెల తుంపరలూ రాలిపడ్డం లేదు
విషాద నిిశీ ధి కమ్ముకుంది నాపై

గాయాలగాట్లు గుండెల్లో మంట రేపుతున్నాయ్
నిట్టూర్పుల శబ్దాన్ని శృతిచేస్తూనే వున్నాయ్

వెన్నంటే వస్తోంది నిశ నా నీడనూ చూడనీక
మౌనం తలవంచుకుంటోo౦ది
నిరాశతో ప్రపంచాన్ని పలుకరించలేక

అమ్మ ఒడి ఖాళీ చేసి వెళ్ళి పోయావేo
గునపమై గుచ్చుకుంటోంది మది

నాలుకతో వెక్కిరిస్తే తుంటరి పని చేశావనుకున్న
గుండె తడిగా మిగిలుతావనుకోలా

||చెమరింత చేరువయ్యింది ....||

అక్షరాలు బెట్టు చేస్తున్నాయి
వ్యధను వెలిబుచ్చ లేక

భావాలు మొరాయిస్తున్నాయి
బాధను ప్రకటించ లేక

సిరా నిండు కుంటోంది
కన్నీటిని ప్రోది చెయ్యలేక

మనసు తడి ఆరడం లేదు
మౌన సంఘర్షణ వీడలేక

చెమరింత చేరువయ్యిందిగా
చిరునవ్వు దూరమయ్యిందిక

భారమైనా భరిస్తున్నాననేమో
వద్దన్నావెంటాడుతుంది వేదన

కన్నీరు కౌగిలించు కుందనేమో
బంధాలు దూరముంచాయి....!!

రెప్పల వాకిళ్ళు మూసుకున్నా
నిదుర ఒడి చేరుకోడం లేదు
గురుతులు గుండె గాయాన్ని తెరుస్తుంటే

మనసు మౌనాన్ని వీడిపోవడం లేదు 
జ్ఞాపకాల చప్పుళ్ళు వినిపిస్తుంటే

హృదిన నీరెండి పోయిందేమో
రుధిరాన్ని స్రవిస్తున్నాయి కనులు ...!!

విరిగిపోయిన కలలు 
చీకటి జ్ఞాపకాలు 
కదలాడే దృశ్యాలు 
చివరకు చేరుకోని చింతలు 
ఆఖరిని అందుకొని అశ్రువులు 
అంతరాల్లో ఆటుపోట్లెన్నొ
ఆనవాళ్ళుగా మిగిలి అక్షరాల్లో

చిరునవ్వై మిగలాలని ..........

ఆశ అలుగుతూనే వుంది
నిత్యం నిరాశే గెలుస్తోందని

నవ్వులన్ని చిన్నబుచ్చుకున్నాాయి
కన్నీళ్ళు కౌగిలించుకోగానే

అక్షరాలూ చికాకుపడుతున్నాయి
మనసుతడిలో ఇమడలేమంటూ.

నిదురమ్మ కెప్పుడూ కోపమే
చింతలోపడి తనని మరిచానని

విషాదాలు రోషంగా వెళ్ళి పొతే
చిరునవ్వై మిగిలిపోతా ....!!

||పలుకునై పరవశించాలని...........||

గాయాల కుదుళ్ళను
పెకిలించాలని వుంది
మౌనాల శబ్దాలను
పగులగొట్టాలని వుంది
నిశను చీల్చి వెన్నెల వర్షాన్ని
కురిపించాలని వుంది
వెలుగుల వానలో
కన్నీటి తడులను
కలిపేయాలని వుంది
మాటలు రాని మౌన ప్రపంచంలో
పలుకునై పరవశించాలని వుంది .....!!

..........వాణి,22sep15

.. చెదిరిన కలలు.....

ఆగని ఆ కన్నీటి ప్రవాహాలకి పైటకొంగే ఆమెకి
ఓదార్పు నేస్తం అవుతుంది

ఒక్కోసారి కారణం తెలియని కన్నీళ్ళెన్నో
తలగడలో ఇంకి పోయి ఆవిరై పోతూ వుంటాయి

కడలి తీరoలో సరదాగా కట్టుకున్న గుజ్జనగూళ్ళు
ఆనవాళ్ళు లేకుండా చెరిపెస్తాయి ఆత్రంగా వచ్చే అలలు

మనసు లోగిలిలో నిర్మించుకునే కలల సౌదాలెన్నో...
విధిరాతను ఎదుర్కోలేక ఆ స్వప్నాలన్నీ
కాల గమనంలో కుప్పకూలిపోతాయి

కొన్ని బంధాల తీగలు తెగినపుడు
ఆ తీగలను అతకలేక
ఉన్న తీగలతోనే రాగాలాలపించాలని ప్రయత్నిస్తాo
శ్రావ్యంగా లేకున్నా సర్ధుకుపోడానికి అలవాటు పడతాo

ఎన్నో వ్యధలు కొన్ని జీవితాల్లో
చెరిగిపోనీ జ్ఞాపకాలను చెరపలేక
ఆత్మీయమైన అక్షరాల ఆదరణ అందుకుంటూ

............ వాణి

|తలంపు||

మౌనంగా నా శ్వాసల శబ్ధాలు వినపడనంతగా
నైరాశ్యపు ఊబిలో కూరుకు పోతాను
ఆలోచనల మధ్య ఓ ఆత్మ సంచరిస్తూ వుంటుంది
స్పర్శలు దూరమైనా
గురుతులు గుండెను తట్టి లేపుతుంటాయి
చుట్టూ మనుష్యుల సంచారం వున్నా
ఒంటరి తనాన్ని ఏలుతుంటాను

కాస్త హాయి కావాలనో
నిర్వేదాన్ని వెల్లడించడం కోసమో
సముద్రపు తోడు కావాలనిపిస్తుంది
ఊప్పునీటి కంటి చెమ్మను
కడిలి తడిలో కలిపేయాలనిపిస్తుంది
కాసేపలా ఇసుకపై వాలతాను
చుట్టూ పరికించాలని కూడా అనిపించదు
ఏదో నిర్లిప్తత

తీరాన్ని తడిపే ప్రయత్నంలో
కెరటాలు పోటీ పడుతూనే వుంటాయ్
ఒక్కసారి ప్రక్కకు చూస్తే
వయసు తేడాలేని తనువులు ఎన్నో
అలల ఊయలలు ఊగుతుంటాయ్
వాళ్ళ ఆనందాలు నాకేమీ అనిపించవు
విరక్తిగా ఓ నవ్వును కూడా వెల్లడించలేక పోతాను
నన్ను మాత్రం జ్ఞాపకాలు సుడిగుండంలో చుట్టేస్తూ వుంటాయ్
తడి ఇసుకలోనే గీతలు గీస్తూ
అంతరంగాన్ని తడుముకుంటూ
నిరాశా,నిర్వేదం, నిశీధులతో తర్జన భర్జన పడుతూ
మాటేసిన మౌనాలతో మాటాడుకుంటూ వుంటాను

మరో గెలుపు దొరకని ఓటమిని అంగీకరించ లేక పోతుంటాను
మనసు విజయకాంక్షను ఆకాంక్షిస్తూనే వుంటుంది
పునర్జన్మలో ప్రాప్తిస్తుందేమోనని
నిట్టూర్పుల తడిలో తడుస్తూ వుంటాను
నిస్పృహను అలవాటు చేసుకున్నానేమో
నాలోని నాకే సర్ధి చెప్పుకుంటాను

అయినా..
బాధ్యతలేవో వెన్ను తట్టి నపుడు
కొత్త ప్రపంచం కావాలని
ముందరి నడకలైనా సాఫీగా సాగాలని
యోచననో మునిగి పోతాను....!!

......వాణి, 

॥ చేయూత॥

కాసేపల ఒంటరి తనాన్ని మరచి అలలతో ముచ్చటిద్దామని
సాగరతీరాన్నిఆలింగన చేసుకుంటాను
కెరటాల శబ్ధాలతో మౌనంగా ఎన్ని ముచ్చట్లో.. 
పొద్దుగూకినా పట్టించుకోనంతగా

పాదాలు తాకే అలలు సంకేతిస్తు
మౌనఊసులు వింటున్నట్లుగా

చుట్టూ చీకట్లు వున్నా
కాస్త వెలుగును పంచుతూ చందమామ
తరంగాలతోను తనతోను ఎన్ని సంభాషణలో

మనసు నిశ్శబ్ధంగా వున్నా
అలల అలికిడులను ఆస్వాదిస్తున్నా

పెదవులు పలుకులు వెలిబుచ్చకున్నా
మానసముతో మాటాడుతున్నా

మది తలుపు తడుతున్నట్లుగా వుంది
మూసుకున్న సంతోషాలేవో

నిరాశలు, అశ్రువులు
సాగరంలో నిమజ్జనం చేసినట్లుగా వుంది

అంతరంగం నిర్వేదంతో నిండిపోయినా
కన్నీరుకావాలనిపించడం లేదు

సంద్రాన్ని హత్తుకోగానే
సంతోషాన్ని కౌగిలించుకున్నట్లుగా వుంది

అంత వరకు బుజ్జగించిన చేతిరుమాలు
జారిపోయింది సంద్రంలోకి
కన్నీటిని తోడు తీసుకుని ....!!

......... వాణి కొరటమద్ది,

.....పదాల ప్రేమలో .....

దు:ఖాన్ని వీడలేక మనసంతా
తుఫాను నాటి కడలిలా అల్లకల్లోలమే
భావాలకై తడుముకుంటూ
మనసంత శోధిస్తూ
లోతుల్ని తవ్వుకుంటూ
అక్షరాల ప్రపంచాన్ని హత్తుకుంటాను
మిళిత బిందువువులెన్నో
అక్షరాలుగా మారిపోయాయి
తడిసిన కనులు అలసిపోయి
బాధను ప్రకటిస్తుంటాయి
నీటిని ఆర్పుకుంటూ
కాగితం సొట్టలతో ఉబ్బిపోతుంది
తల్లడిల్లే మనసులానే
సహజత్వాన్ని కోల్పోతుంది
ముడుచుకున్న కాగితంలో
ఇంకిన కన్నీళ్ళు కనిపిస్తూ
మనసులోని అశ్రువులన్నీ
ఆవిరైనట్లు అనిపిస్తూ
అక్షరాలనే హత్తుకుంటాను
పదాల ప్రేమలో
విహంగమై విహరిస్తుంటాను
అక్షరాల స్నేహంతో
చెలిమి విలువ తెలిసింది
భావాలే ప్రకటిస్తూ అనుక్షణం..!!

... ......వాణి, 

॥ మౌనం కావాలని॥

ముందరి కాలానికి సంకెళ్ళు
జ్ఞాపకాలు వెల్లువెత్తినపుడు
అంతరంగ దృశ్యం కనిపించి
మనసు భారాన్ని మోయలేక పోతాను
కన్నీళ్ళు ఒలికిస్తూ
వెన్నుతట్టే ఓదార్పుగా
గోడనే ఆసరా చేసుకుంటాను
కదలికలను చూడలేక
నేలను కన్నీటితో చూస్తుంటాను
ముడుచుకున్న మోకాళ్ళనే
ఆసరా చేసుకుంటూ
మౌనంగా మనసును స్పర్శిస్తాను
వస్తువుల కదలికలు ఆగిపోతే బావుండని
నిశ్శబ్ధంలోకి తోసెస్తే బావుండని
మౌనాన్ని వెంట తీసుకుని
మనసులోకి నడవాలనిపిస్తుంది
సానుభూతి చూపులను దూరంగా విసిరెయ్యాలని
ఒంటరి బాదే అపుడు ఓదార్పుగా అనిపిస్తుంది
కోల్పోయిన గురుతులను
మనసుతో హత్తుకోవాలనిపిస్తుంది

...వాణి ,

|| గాయపు గుర్తులు ||

నిరాశల్లో మిగిలిపోయా
లేలేత మొగ్గగా నువు రాలిపోతే

కన్నీటి అడుగులే
తప్పని బ్రతుకు పోరాటం

మనసు తడి చేసిన నిన్నటి గాయాలు
తల ఎత్తలేని నిర్వేదం నాదై
నా నీడలోనే నీ జాడలు వెతుకుతున్నా

ఓడిన మనసే నాది
నిన్ను కోల్పోయిన శూన్యమై
తప్పటడుగువై తరలి వస్తావని

మౌనాన్ని నేను హత్తుకుంటాను
గురుతులలో నీ సవ్వడిని ఆస్వాదించడానికి

గుండె గాయం చెపుతుంది
నా నవ్వులూ నా సొంతం కాదని

గాయపడ్డ గతాలే గుర్తొస్తున్నాయి
సంతోష సందర్భాలు మర్చిపోతూ

ప్రమోదాలు పరిహసిస్తూనే ఉన్నాయి
విషాదాల నెలవులో నిలవలేమంట

మనసు భరించలేక పోతోంది
జ్ఞాపకాల ఉలి దెబ్బలు

రాలిపడ్డ ఆశలే
గమ్యం చేరేలోగా చిగురించక పోతాయా? అని

వేదన అక్షరమై వెలికి వస్తోంది
మది అగాధాన్ని తవ్వుకుంటూ....!!

.......వాణి , 21 August 15

కలగా...........

రాలి పోయిన బంధంతో
తల్లడిల్లుతోంది మనసు

బతుకు కలలను కల్లలు చేస్తూ
దు:ఖమొకటి హత్తుకున్నది

రెప్ప మూతపడ్డమే లేదు
నిదుర ఎలా సాధ్యం

కునుకునే మరిచాననేమో
కలలూ అలిగి వెళ్లి పోయాయి

ఒక్కసారి స్వప్నమై కనిపించవూ
మెలుకువలు మర్చిపోతాను ...!!

.......వాణి , 23 August 15

ఓటములు గెలవలేనివిగా
మిగిలినపుడు
గాయాన్ని మరువలేక
జ్ఞాపకమే స్నేహమయ్యింది

తుడవలేని కన్నీళ్ళకు
అక్షరమే నేస్తమయ్యింది
బాధను వెలిబుచ్చిన భావాలు
తల్లడిల్లిన స్నేహ హస్తాలు

సాహిత్యమే స్నేహమై
కవిత్వమే ప్రపంచమై
నన్ను నాకుగ ఓదార్చే అక్షరాలు
నా భావాలే నేస్తాలు

గతం గాయమే అయినా
సేద తీర్చిన భావాల స్నేహం
ముఖ పరిచయం లేకున్నా
ముఖపుస్తక మిత్రులెందరో

ప్రత్యేక రోజేమీ లేదు
వదలలేని అలవాటుగా మారిన
ముఖపుస్తకం నిత్యం స్నేహం
ఆత్మీయత చాటుకుంటునే
స్నేహ పూర్వక పలుకరింపులు
ప్రోత్సహించే స్పందనలు

నేస్తాలందరికీ స్నేహితుల దినోత్సవ శుభాకాంక్షలు
...........వాణి

॥ ఆశ ॥

చినుకుకై తపనపడే నేల ఎండి
పగుళ్ళతో తెరుచుకుంది

గాయపు గుర్తులతో
గొంతు ఎండుతూ
తడి ఆరని మనసు
కన్నీటి వర్షంలో
నోటితో శ్వాసిస్తుంది

చినుకై తపిస్తున్న నేలకి
మొలకెత్తే విత్తుని పొదువుకోవాలని ఆరాటం
మనసేమో హత్తుకునే ఆత్మీయతకై తపించటం

ఎండిన ఆకులు
కన్నీటి శబ్దాన్ని వినిపిస్తాయి

మౌనాల ఒంటరితనం
బీడు నేలను తలపిస్తుంది

విరిగిన మనసు
మట్టికి వానకి మధ్య బంధంలా
ఆత్మీయ మాధుర్యాన్ని కోరుకుంటుంది

చిగురించని చెట్టు
చిరునవ్వును మరచిన మనసు
చిగురై చిందించాలని ఆశ పడుతుంది

............వాణి ,8 August 15

మౌనించిన నిశ్శబ్దాలు
మిగిలే ఉన్న నీ ఆనవాళ్ళు
చూపునై నింగిలోతారాడుతున్నా
వెలుగుతో ఒలికొస్తావేమోనని
మందహాసమూ బందీ అయ్యి
చింతల చీకటి మింగేస్తుంటే
ఎడారైన మనసులో ఇంకా
కొలువుదీరే ఉన్నాయి కన్నీళ్ళు
చెరిగిపోని శిలాక్షరాలుగా
చిరునవ్వులు చేజారయనేగా
చూపులన్నీజాలిగా పలకరిస్తున్నాయి...!!

॥ వేదన ॥

నీ దూరం చేసిన గాయం
మనసు భారాన్ని మోయలేక
ప్రసవ వేదన మళ్ళీ గుర్తొస్తుంది

నిన్ను కోల్పోయిన సంఘర్షణ నుండి
తేరుకోలేక తారాడే నిశీధినయ్యాను

మిణుగురులూ మోసగించాయి
మిటకరించకుండా

నిశి నడకల్లో బోర్ల పడుతూనే ఉన్నాను
చీకటి నిండిన దైన్యంలా

చెవులు రిక్కించే ఉన్నాను
శబ్దించే స్ధలాన్ని చేరాలని

కన్నీటి సంద్రంలో దారి తప్పిన నావనై
ఈదుతూనే ఉన్నాను
ఆత్మీయ తీరం చేరాలని ...

........ వాణి

|| గాయపు గుర్తులు ||

నిరాశల్లో మిగిలిపోయా
లేలేత మొగ్గగా నువు రాలిపోతే

కన్నీటి అడుగులే
తప్పని బ్రతుకు పోరాటం

మనసు తడి చేసిన నిన్నటి గాయాలు
తల ఎత్తలేని నిర్వేదం నాదై
నా నీడలోనే నీ జాడలు వెతుకుతున్నా

ఓడిన మనసే నాది
నిన్ను కోల్పోయిన శూన్యమై
తప్పటడుగువై తరలి వస్తావని

మౌనాన్ని నేను హత్తుకుంటాను
గురుతులలో నీ సవ్వడిని ఆస్వాదించడానికి

గుండె గాయం చెపుతుంది
నా నవ్వులూ నా సొంతం కాదని

గాయపడ్డ గతాలే గుర్తొస్తున్నాయి
సంతోష సందర్భాలు మర్చిపోతూ

ప్రమోదాలు పరిహసిస్తూనే ఉన్నాయి
విషాదాల నెలవులో నిలవలేమంట

మనసు భరించలేక పోతోంది
జ్ఞాపకాల ఉలి దెబ్బలు

రాలిపడ్డ ఆశలే
గమ్యం చేరేలోగా చిగురించక పోతాయా? అని

వేదన అక్షరమై వెలికి వస్తోంది
మది అగాధాన్ని తవ్వుకుంటూ....!!

.......వాణి , 21 August 15

॥ కడలితో కాసేపు ...॥ 

మనసు తీరం వెంబడే తారాడుతోంది 

స్నేహ కడలిని స్పర్శించాలని 

తనకలాడుతోంది 

గుండె గూటిలో మిగిలేవున్న వేదనంతా 

సముద్రాన్ని హత్తుకుని ఒలికించాలనీ ఉంది 

కొన్ని నిమిషాలు అనుకుంటూ వెళతానా 

ఎన్ని గంటలైనా తనివితీరని ఆరాధనే 

మౌనంతో 

అలల హోరుతో 

సాగుతున్న ముచ్చట్లు 

ఎడతెరిపి లేకుండా 

ఎన్ని దూరాలైనా గుర్తురాని అనందం 

భారాన్ని దించుకుంటున్న సంబరం 

ఒలికే కన్నీళ్ళకి ఓదార్పు తీరం 

తరంగాలు తడుముకుంటూ 

దూరమైన బంధాన్ని హత్తుకున్న అనుభూతి 

అలల పలుకుల ఆలాపనలు 

నిర్వేదం తుడిచే ఆత్మీయం 

వినిపించవు కన్నీళ్ళు 

కనిపించవు గాయాలు 

గుండె  దిగులు మాయమై 

కోల్పోయిన ఆనందాల వరమిచ్చినట్లు 

ప్రతీక్షణం విలువైనదిగా 

వీడలేని బంధమే 

వాత్యల్య పలకరింపులు  

తుఫానులు ఉత్పాతాలు  

బ్రతుకు దెరువుల దీవెనలు 

అన్నీ దాచుకున్న అంతర్యామి సాగరం 

....వాణి 

||అక్షరమే||

అక్షరమే అమ్మై ఒదారుస్తోంది
ఎన్ని ఓటములో జీవితములో
వెన్ను తట్టే ధైర్యాన్నీ ఇస్తోంది

గుండె నిండా కన్నీటి కుండలే
చిల్లు పడి ఒలుకుతూనే వున్నాయి

ఒక్కోసారి ఒక్కో కుండ పగిలి
ప్రవహిస్తూ వుంటుంది
అప్పుడూ అక్షరమే
తల్లిగా అక్కున చేర్చు కుంటుంది

.....vani

|| నిర్లిప్తత ||

వెన్నెల వర్షమై కురుస్తున్నా
వేదన వానలో నడుస్తున్నా

చుట్టూ కాంతులు పరిచి వున్నా
మౌనపు చీకటిని మింగుతున్నా

ఎదమీటు రాగాలెదురౌతున్న
మది ఘాతము మాన్ప లేకున్నా

మనసు ఒలికించే నీళ్ళన్నీ
ఆనకట్టలకు ఆగని ప్రవాహాలే

గాయపు గుర్తులు చెరగవులే
మది మాటున మచ్చలై మెరుస్తూ

తడి ఆరని తలపులే నిండుగా
వదనం ఎడారిని తలపిస్తూ

మనసుకైన గాయాలెన్నో
కన్నీటి కడలిలో కొట్టుకుపోయే భావాలెన్నో !!

....వాణి, 20 may 15

॥ అనునయం ॥

రెప్పలు మూసిన సముద్రంలో
కదులుతున్న నీళ్ళు వెలికి రాలేక
మదిని మెలి పెట్టిన గతం 
చిరునవ్వులు మాయం చేసి
చెంపలపై తచ్చాడే
ఒలికించిన కన్నీళ్ళు

ఉప్పటి నీళ్ళు పెదవిని తడుపుతూ
మింగుడుపడని నిర్లిప్తతలు
గొంతు పెగల్చలేక
ఎక్కిళ్ళవుతున్న ఏడుపులు
జ్ఞాపకాన్ని దాచలేక గద్గదమౌతున్నస్వరం

భావాల పరంపరలో ఒదిగిపోతూ అశ్రువులు
చెమరించే మనసులకూ చేరువవుతూ

తీర్పు చెప్పలేని గురుతులు
భారంగా మారిన వర్తమానాలు
తప్పించు కోలేని రాబోవు కాలాలు

భారమైన క్షణాలు సమయాలను లెక్కిస్తూ
కన్నీటి సముద్రంలో
సందేహ నావలా ప్రయాణం
దాటలేని దు:ఖాల గతం

చెరిగిన ఆశలు కవిత్వమై
హృదయవేదనకు ఆలంబమై
ముసురుకున్న మునుపటి గాయాలకు
మౌనంలో నన్ను నేను
అనునయించు కుంటూ
ఓ ఉదాసీనత ... !!

....వాణి, 27 May 15

॥ అనిశ్చితం ॥

ఇంకిపోక మనసులో
వేదన ద్రవాలు వెలికొస్తూనే వున్నా
మనసంతా నిర్లిప్తతలు 
ఎండిన ఆకుల శబ్దాల్లా వినిపిస్తూ
దాటలేని గమ్యాలలో
ప్రశ్నార్ధక పవనాలు వీస్తూ
తీరలేని ఆశయాలు
ఓటములుగా గేలి చేస్తూనే వున్నాయ్
కొన్ని సంగతులు
అవ్యక్త భావాలౌతు
ఎగతాళి చేస్తున్నా
సర్దుకు పోలేని మనసుతో
సహకరించ లేక
నాకు నేనే ఓ ప్రశ్నగా ...!!

....వాణి ,31 may 15

||అక్షరాలు నవ్వాయి||

చీకటి తోసెస్తోంది
వెలుగు మెట్లు ఎక్కనివక
మిణుగురులని అడిగాను
కాస్త దారి చూపమని

నిరాశ నను ప్రశ్నిస్తూ
ఎగతాళిగ నవ్వింది
నిర్లిప్తతని అడిగాను
ఆశనాకు నేర్పమని

మరుపునెంతో అడిగాను
వేదన మానిపించమని
నిశబ్దంగ వెళ్ళింది
మౌనాన్నే అడగమంటు

గాయాలని అడిగాను
గుండెనొదిలి పొమ్మంటు
జ్ఞాపకాన్ని అడగమంది
నేనేమీ చెప్పలేనంటు

చిరునవ్వుని అడిగాను
చిటికెడు హాసాన్నివ్వమని
చెమరింతను అడగమంది
నేనేమీ చెయ్యలేనని

సమధానం దొరకలేదు
ప్రశ్నలన్ని మిగిలాయి
భావాలను పేర్చుకుంటు
అక్షరాలు నవ్వాయి

....వాణి,3 june 15

॥ మౌనం మిగిల్చిన కాలం ॥

వెడలిన కాలంలో వేలాడిన క్షణాలెన్నొ
మౌనం దాచిన పోరాటాలెన్నొ
ఓటమి వేధించిన సందర్భాలెన్నో 
మొలకెత్తని ఆశల విత్తులు
వెలికి తీయలేని నిస్సహాయత

మొలచిన మొలకల్లోనూ
పలుకరిస్తున్న దైన్యాలే
సత్తువ కోల్పోయి ఎదుగుతున్నా
సమస్యల చీకటులే

కొన్ని ఆశయాల కోసం
కష్టంగా చిగుళ్ళని వెలికి తీస్తున్నా
వేర్లలో దాగున్న వెలికి చూపలేని గాయాలెన్నో
కదిలిస్తే కుప్పకూలే కారణాలెన్నో

అడుగుల కంటే ముందే
నల్లని వస్త్రాన్ని కప్పుకుని పరిగెడుతూ
నిరాశల నీడల ప్రయాణం

అభివ్యక్తిలో ఉలికి పాటులెన్నొ
కనిపించక దారులలో తడబాటులెన్నొ

చిరునవ్వు తోడురాకున్నా
చింతను చెరిపేశే
భావాలను తోడుతీసుకుంటూ
గతం గాయాలకి లేపనాలద్దుతూ
ఆనందపు అంకురాలు నాటే క్షణాలకై
వేచిచుస్తూ ... !!

.......... వాణి

॥ ఒక మౌనం ॥

గెలవలేక స్వప్న జగతి
కన్నీటిని రాల్చింది
ప్రశ్నలన్ని ప్రశ్నార్ధకమై 
మౌనాన్నే మిగిల్చాయి

చినుకులై రాలుతున్న
గాయాల జ్ఞాపకాలు
తారాడుతూ కన్నీటిలొ
ఈదలేక మాటరాక

ఉబికి వొచ్చు కన్నీళ్ళు
వెల్లు వెత్తి పాదులలొ
ఆశల మొక్కలేవి
నాటలేక పోయాను

చిమ్మలేక చేతకాక
పారాడే కన్నీటిని
పరచలేక చేవలేక
నవ్వుల తివాచీలను

నిట్టూర్పుల దారులలో
నడకలన్నీ ఆగాయి
నిశబ్ధపు ప్రపంచాన్ని
ఏల లేక మిగిలాను

మౌనాలను మౌనంగా
తోడు చేసుకున్నాను
దు:ఖాల గతాన్ని
అక్షరాలతో కప్పి పెడుతు !

...!..వాణి ,

॥ జ్ఞాపకం ॥

నీ దూరము భారమై
కన్నీటి జలధిలో
జ్ఞాపకాల ప్రయాణం

చేరలేని గమ్యం
మరువలేని నీ పసితానాలు

చుక్కల్లో నువ్వున్నా
ప్రతీక్షణము నాహృదిలో వుంటావు

రాలుతున్నాయి కన్నీళ్ళు
ప్రతి బిందువులో
నీ రూపం చూపిస్తూ

ఓడిపోయాను నిన్ను నేను
దు:ఖాన్ని గెల్చుకుంటూ
పదాలై నీ జ్ఞాపకాలు పంచుకుంటూ ...!!

......వాణి, 14 june 15

॥ ప్రశ్న॥

మనసెంతో సంఘర్షించగ
పుట్టాయి భావాలెన్నొ
మౌనంగా అంతర్మధనం 
ఒలికాయి పదాలు ఎన్నో

మూసుకోదు మనోనేత్రం
తడుపుతోంది జ్ఞాపక గాయం
ప్రకటించదు చిరునవ్వసలే
మాటాడదు మౌనం అంతే

చూపులన్నీ ప్రశ్నార్ధకమే
బదులురాని ఆలోచనలే
రెప్పమూతపడనే లేదు
స్వప్నాలని ఎలా చెప్పను?

తగులుతున్న నిశలే అన్నీ
వెలుగు చూపని దిశలే అన్నీ
గెలవలేని జీవన యజ్ఞం
ఓటమే మిగిలెను సాంతం

తలుస్తున్న ప్రశ్నలు ఎన్నో
తొలుస్తున్న ఆలోచనలొ
కలత మనసునొదిలే పోదు
కన్నీటికి విరామం లేదు

తెరిపిలేని బాదే అంతా
తల్లడిల్లి పోతోంది మనసు
అదుపు లేదు కన్నీళ్ళకసలే
ఆపలేని నిస్సాహాయతలే

అక్షరమే ఆశ్రయ మనుకుని
ప్రశాంతమే అనుకున్నాను
అంతర్జాలపు మాయోయెమో
వెక్కిరింతల మయమే అవుతూ...!!

....... వాణి,18 june 15

॥ అంతర్మధనం ॥

ఏమిటో అర్ధంకాని అంతర్మధనం
ఎందుకో తెలియ కున్నది నైరాశ్యం
దు:ఖం వెలి బుచ్చ లేక దిగులు పడుతూ 
ఆశల్ని నిరాశలు దోచేసినట్టు
గుండెతో గురుతేదో ఘర్షణ పడుతున్నట్లు
లోలోపల మనసంతా లోతుల్ని తవ్వుతోంది

వద్దన్న వినకుండా గాబరా పెడుతూ
కనిపించక ఆత్మేదో ప్రశ్నిస్తూ
స్పర్శించలేక మౌనంగా
మనసుని తడుముతూనే వుంది

మిగిలివున్న కోరికేదో తీరాలని బ్రతిమాలుతూ
ఆ జాలి చూపుకు మనసంత కలచి వేస్తూ
తల్లడింపుతో తడబడుతూ
కొత్తదనం కోసం తపన పడుతూ
మనసు ఆరాట పడుతోంది అక్షరమై ...!

...........వాణి,20 June 15

॥ నాన్న॥

పేరు నిర్ణయించే ప్రక్రియతో
బారసాలపుడే మెదలయిన
నీ బాధ్యతలపర్వం 
తప్పటడుగుల్లో పడిపోకుండా
తప్పు అడుగులు కాకుండా
రెండు కన్నులను వేల కన్నులు చేసుకుని
కొoడంత ధైర్యాన్ని గుండెంత నింపుతూ
అండగా వున్నావు ఆత్మీయమై

నీ చేత అక్షరాభ్యాసం
అక్షరమై దీవించిన నీ ప్రేమ హస్తం
అన్నీ విద్యలు తెలియాలని
ఎక్కడికెళ్ళినా గెలవాలని
తడబాటులసలే ఎదురుకాకూడదని
చేసి చూపిస్తూ చెప్పి చేయిస్తూ
వెన్నంటి వుండి ఎన్ని నేర్పావు

నా కూతురుగా నిన్ను కాదు
నీ తండ్రిగా నన్ను గుర్తించాలని
ఎంత ఆరాట పడ్డావు

అక్షరాలతో నీ సావాసం చెపుతూ
నీ బాటలో నన్ను నడిపించాలని
తాపత్రయమే నీదపుడు

వెన్ను తట్టి ఆత్మస్ధైర్యాన్నిస్తూ
వెనక వుండి నేర్పినవి ఎన్నో

స్పర్శించిన నీ పలుకులు
నేడు దూరమైనా
మనసున మెదులుతున్నాయి భావాలై

ఓడిపోయినపుడు , వేదన నన్ను వరించినపుడు
ఆశించిన ఆప్యాయత అందకున్నా
నీవు నేర్పిన కవితాక్షరాలే హత్తుకున్నా నాన్న

నిన్ను ప్రత్యేకంగా స్మరించడం కాదు నాన్నా
నా కలం కదలికలన్నీ నీవు నడిపిస్తున్న దారులే ....!!

.........వాణి వెంకట్,21 June 15

|| గెలిపించాలి ||

నిందలేసే మరో ఆడది
నిష్టూరమాడె మగాడు
తల్లడిల్లుతున్న తనువు
తనకలాడుతున్న శిశువు

స్వయం నిర్ణయాధికార సామ్రాజ్యమేమీ కాదు జీవితం
బందీ అయిన బ్రతుకే గతం
ఇప్పుడిక ఎదించటం తప్పనిసరి
ప్రతిరూపాన్ని మసకబార నివ్వకూడదు
నిష్పత్తి పెరిగినా తరిగినా
ఒకేలా ఆడజీవితం
కోరికల పర్వాలు
ధనకాక్షంలు
బుసలు కొడుతూనే వున్నాయి

ఎన్ని అవాంతరాలెదురైనా
ఎదురుదెబ్బలు తగిలినా
కడుపున పునాది వేసుకున్న కొత్తజీవితానికి
ఆహ్వానం పలకాల్సిందే
ప్రశ్నలు కోపాలు మామూలే
గెలిపించాలి చిట్టితల్లిని
మృగాళ్ళను ప్రశ్నించే రాక్షసిగా
తీర్చిదిద్దాల్సిందే ...!!

(ఇంకా కొనసాగుతున్న ఇలాంటి సంఘటనలు బాధగా చిన్న ప్రయత్నం )

గాయాల గతాలు గేలి చేస్తుంటే
మనసు మాటై వెలికి రాలేక..
మౌనమే మిగిలింది
నిశబ్దాన్ని హత్తుకున్నాక...!!

భావాల వంతెన నిర్మిస్తున్నా అక్షరాలతో 
అనుభవాల అనుభూతులు పేరుస్తూ ...!!

అక్షరాలే మిణుగురులై
దారి చూపాయి
చీకటి నడకల్లో

మనసు గాయానికి 
లేపనాలద్దాయి
కంటి తడిని తుడుస్తూ...!!

గురుతులెన్నొ మౌనంలో
విప్పలేని పెదవుల్లో

ఆశలెన్నో నిరాశల్లో
గుండె దాచిన గాయాల్లో

జ్ఞాపకాలన్నీ ప్రశ్నలే
బదులులేని సంఘర్షణలే