||అంతుచిక్కని కన్నీరుగా మిగిలి...........||

జ్ఞాపకాలు దహిస్తున్నాయి
నువ్వు చేజారిన క్షణాల్లోకి తరలిస్తూ
వేదన వెలిబుచ్చ లేని అనాధనై పోతున్నా

నాకు నా వాళ్ళకు మధ్య
కన్నీరై అడ్డు పడుతున్నానేమో
మౌన దు:ఖ యాతన గాయమై స్రవిస్తోంది

నీ అర్దాయుస్సుకు నా ఆయువును జోడించ లేనపుడు
నీ అంతిమ ప్రయాణం ఆపలేక పోయాను
నన్ను ముగించుకోలేని నిస్సహాయత
పగిలిన పేగు గాయమై
అంతరంలొ రుధిర ప్రవాహం

అక్షరాలు ప్రకటించలేని నిర్వేదమపుడు
బతుకు సాంతం మరువలేని మనసు అలజడి
నీ వు లేని తనంతో తల్లడిల్లుతున్నా

ఆత్మీయతలకు అర్ధం కాని అంతర్వేదన
ఎదుటి వారికి ఎగతాళిగానే నిత్య సంఘర్షణ

మమతలు కరువై మౌనం బరువై
భావాలలో నన్ను బంధించు కుంటున్నా
అక్షరాలతొ మాటాడు కుంటున్నా
బాధ్యతల బందిఖానాలో బతుకీడుస్తూ
ఆత్మీయ ఆలింగనానికి దూరమైన
అంతుచిక్కని కన్నీరుగా మిగిలిపోయా.......!!