||వేదన||

మది నగరంలో వెల్లువెత్తే కన్నీటి తరంగాలు
భావాల అలలై ఆగని అక్షరాల ప్రవాహాలు

నిశ్శబ్ధపుఊహలు నీవే అవుతుంటే
నాలోకి నేనే నడిచినట్లుగా వుంది
దు:ఖాన్ని ఎదుర్కొనే ప్రయత్నంలో

నిశిలో నడుస్తూ చీకటిలో వెతుకుతూ
ఆశల రెక్కలు అతికించుకుంటూ

వెన్నెల వెలుగులు విరజిమ్మే రాత్రులకై
కనిపించని మదితో పోరాడుతూనే వున్నా

చరిత్రలో నువ్వు కలిసిపోయావు
కాలం ఒడిలో నేను కరిగి పోతున్నాను

చిధ్రమైన సంతోషాలు కావాలనిపిస్తుంటే
షడ్రుచుల సమ్మేళనమే జీవితమనుకుంటాం
చేదురుచే నాలుకపై తచ్చాడుతుంటే

కొత్త సంవర్శరానికి పలుకుతున్నా స్వాగతమంటూ
గాయాల గతాన్ని మరిపిచే శక్తి నివ్వమంటూ

మెదులుతూ నీ తప్పటడుగులు
మరువలేను నీ బోసి నవ్వులు
ఒడి ఊయలలో ఊపిన ఆక్షణాలు
పంచుకునే నీవు లేక
మరో లోకంలో నీ వున్నా
నీవే లోకంగా జీవిస్తున్నా...!!